Vliegen met longfibrose

Leestijd: 4 minuten

Voor veel gezonde mensen is het reizen naar verre landen een van de mooiste dingen op aarde, waarvoor tegenwoordig de beste voorwaarden bestaan. Voor zowel toeristen als zakenmensen is vrijwel elke plek op deze aarde binnen ongeveer 24 uur bereikbaar, zelfs wanneer er daarvoor de halve aardbol wordt rondgereisd. Dit alles hebben we te danken aan het moderne vliegverkeer. Bij bepaalde ziektes treden er echter beperkingen op bij het wereldwijd meest populaire reisvervoersmiddel, het vliegtuig. Dit geldt ook bij de diagnose longfibrose.

Wat is een longfibrose?

De menselijke long, of beter gezegd de beide longen, zijn eigenlijk zeer rekbare organen die per dag zo’n 20.000 keer uitzetten en inkrimpen. Hierbij wordt ruim 10.000 liter lucht in- en weer uitgeademd. Schematisch gezien vertoont de long gelijkenis met een omgekeerde, omhulde boom. De takken en twijgen zijn hierbij de bronchiën, die aan de uiteinden of toppen uitlopen in de longblaasjes, waar zuurstof tegen kooldioxide in de bloedlichaampjes wordt uitgewisseld. De longblaasjes zijn op hun beurt omhuld door stabiliserend bindweefsel. Bij een longfibrose levert dit bindweefsel echter problemen op. Door de fibrose wordt in sterkere mate bindweefsel geproduceerd, dat zich verhardt. Er treedt zo littekenweefsel op. De flexibiliteit van het bindweefsel neemt af en daarmee ook de uitzetbaarheid van de longblaasjes. Dit heeft tot gevolg dat de gaswisseling steeds meer wordt beperkt.

Voor het ontstaan van de verschillende vormen van fibrose zijn er talrijke oorzaken. Bepaalde medicijnen tegen kanker, maar ook het inademen van asbestvezels, kwarts, eiwitallergieën door hooistof of duivenpoep en zelfs de bestralingstherapie bij longkanker kan fibrose veroorzaken. De symptomen van longfibrose zijn ademnood, voortdurend hoesten, een verhoging van de ademhalingsfrequentie en een geringe lichamelijke belastbaarheid.

Waarom kan een vliegreis met longfibrose problemen opleveren?

Als een raket wordt gelanceerd, moet hij eerst een paar kilometer afleggen voordat hij daadwerkelijk de ruimte bereikt. De aardatmosfeer om onze aarde is zo’n 500 tot 600 km dik. Voor degenen die niet specifiek de ruimte in willen, zijn echter alleen de eerste 12 km van belang: de troposfeer en de tropopauze. In de troposfeer, tot ongeveer een hoogte van 8 km, bedraagt het zuurstofgehalte in de lucht zo’n 21%. Ook in de daarboven liggende tropopauze, waar zich de meeste verkeersvliegtuigen bewegen, is het zuurstofgehalte slechts iets lager. Eigenlijk zou, als men uitsluitend naar zuurstof kijkt, de ademhaling overal even goed moeten functioneren, of dit nu op zeeniveau is, of op de Mount Everest.

Het probleem is de luchtdruk: hoe dichter we bij de aarde zijn, des te hoger is de luchtdruk omdat de atmosfeer als een laag water op hem drukt. Onze lichamen zijn op deze luchtdruk van nul (zeeniveau) tot ongeveer 1.500 m ingesteld, afhankelijk van waar we wonen. De mensen kan ook wennen aan grotere hoogten, doordat het zuurstofgehalte in het bloed automatisch verhoogd wordt. Dit is het geval wanneer de persoon op die plek geboren is of er langere tijd verblijft. Denk bijvoorbeeld aan de ca. 7.000 inwoners van La Rinconada in Peru, een goudmijnstad op 5.100 m boven zeeniveau.

Over het algemeen wordt de lagere luchtdruk voor de meeste personen al vanaf ongeveer 3.000 m problematisch. Dit betekent echter niet dat in een vliegtuig dat op 10.000 m in de straalstroom vliegt, elke passagier naar lucht snakt. De vliegtuigen zijn uitgerust met drukcabines, die de luchtdruk op een hoogteniveau van ongeveer 2.500 m houden. Voor personen met een longfibrose vormt echter ook slechts 2.500 m een ernstig probleem, omdat de verharding van het bindweefsel rond de luchtblaasjes de benodigde toename van het zuurstofgehalte in het bloed niet of slechts in beperkte mate mogelijk maakt.

Patiëntentransport in een ambulancevliegtuig vanwege longfibrose

Een longfibrose kan een langzaam, maar ook relatief snel ziekteverloop vertonen. Het is dus heel goed mogelijk, dat tijdens een reis pas op de bestemming de ziekte wordt vastgesteld en zo de terugreis met een gewoon passagiersvliegtuig een risico vormt. Los daarvan wonen zo’n 3,4 miljoen Duitsers permanent in het buitenland. Ook zij kunnen door een longfibrose worden getroffen. Vaak bestaat in een dergelijk geval de behoefte om binnen een redelijke termijn naar het thuisland terug te keren. Vanwege de afstanden komen andere vervoersmiddelen, zoals schip, trein of auto, te vervallen. De enige optie is de reis per ambulancevliegtuig met een speciale uitrusting.

Reizen met longfibrose per Sea Level Vlucht

Een voor een Sea Level Vlucht geschikt ambulancevliegtuig beschikt over een versterkte drukcabine, die de luchtdruk ook bij een vlieghoogte van 9.000 of 10.000 m op een niveau van ca. 600 tot 900 m houdt. Daarnaast bevindt er zich opgeleid medisch personeel aan boord dat ingrijpt wanneer er toch ademhalingsproblemen optreden en ervoor zorgt dat de patiënt met zuurstof wordt beademd. Dit is met name noodzakelijk omdat er ook bij versterkte drukcabines tijdens het dalen of stijgen snelle veranderingen van de luchtdruk kunnen optreden.

Wat kost een dergelijke Sea Level Vlucht in een ambulance jet?

Het transport van een persoon met longfibrose kan niet louter vanuit logistiek oogpunt worden bekeken. De ernstig zieke persoon staat centraal. Voor hem of haar moeten verschillende maatregelen worden genomen om de reis zo aangenaam mogelijk en zonder complicaties te laten verlopen. Hiervoor zijn experts nodig, van de behandelende arts ter plaatse in het buitenland tot het vervoer naar de luchthaven. Dit geldt ook voor het vliegmedisch gekwalificeerde team aan boord, het transport bij aankomst in Nederland naar het ziekenhuis (indien nodig) en tenslotte de eventuele medische voorbereiding.

Dan is er nog de complete reisroute en de planning ervan, die niet alleen de reis per vliegtuig betreffen, maar de complete route van de verblijfplaats in het buitenland tot de plaats van bestemming in Nederland. Normaliter worden bij een ambulancevervoer zowel lucht- als grondvoertuigen betrokken. Het vereist een precieze timing van alle betrokken personen, van de ambulancechauffeurs en de piloten tot de luchtverkeersleiders van de beide landen.

Daarom is werkelijk elke ambulancevlucht een individuele aangelegenheid, waarvoor geen algemene kostenstructuur bestaat. Wij bespreken uw specifieke geval graag met u en noemen u tijdens dit gesprek een betrouwbare richtprijs.

Betaalt de reisverzekering de ambulancevlucht?

De zorgverzekering vergoedt de kosten voor een ambulancevlucht niet. Hiervoor is een reisverzekering met repatriëringsoptie nodig. Maar zelfs met een reisverzekering kan het gebeuren, dat de verzekeraar de overname van de kosten weigert. In dit geval heeft de verzekeraar om de formulering ‘medische noodzaak’ in haar algemene voorwaarden opgenomen als voorwaarde om aanspraak te kunnen maken op een vergoeding. Als er in plaats van ‘medisch noodzakelijk’ echter de formulering ‘medisch zinvol’ gebruikt wordt, komt de verzekeraar bijna niet om de vergoeding heen zodra de behandelende arts een repatriëring aanbeveelt.

Bij longfibrose naar huis vliegen met de Ambulancevlucht Centrale

Een retourvlucht met een zo ernstige longziekte als longfibrose kan niet simpelweg aan de ticketbalie geboekt worden. Voor de organisatie zijn er professionals nodig, zoals de mensen van de Ambulancevlucht Centrale. Met ons wereldwijde netwerk en jarenlange ervaring zorgen wij voor een veilig ambulant retourtransport vanuit bijna elk land ter wereld.

Neem contact met ons op

Wij staan dagelijks 24 uur per dag voor u klaar en geven u graag en kosteloos advies. Op verzoek berekenen wij de kosten van uw repatriëring zonder verplichting.

Neem contact met ons op